Autobiograficzna powieść wybitnego pisarza, której rękopis miał przy sobie w dniu tragicznej śmierci.
Albert Camus zginął w wypadku samochodowym 4 stycznia 1960 roku, w trzy lata po zdobyciu literackiej Nagrody Nobla. W torbie, którą miał przy sobie, znaleziono między innymi niedokończony rękopis Pierwszego człowieka.
Autobiograficzna powieść wybitnego pisarza, której rękopis miał przy sobie w dniu tragicznej śmierci.
Albert Camus zginął w wypadku samochodowym 4 stycznia 1960 roku, w trzy lata po zdobyciu literackiej Nagrody Nobla. W torbie, którą miał przy sobie, znaleziono między innymi niedokończony rękopis Pierwszego człowieka. Książka o charakterze autobiografii czekała na wydanie ponad 30 lat. Opisuje najwcześniejsze lata życia Jacquesa Cormery’ego, mieszkającego z rodziną matki w Algierze, stolicy skolonizowanej przez Francuzów Algierii. Ojciec chłopca zginął w czasie I wojny światowej. Poza historią dzieciństwa i młodości głównego bohatera zawiera także notatki i przypisy poczynione przez autora, a także zapis jego korespondencji z nauczycielem, panem Germainem. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać bliżej nie tylko historię życia pisarza, ale także formę jego literackiego warsztatu i myśli wyrażone w najczystszej postaci.
Albert Camus (ur. 1913, zm. 1960) – francuski pisarz, eseista, dramaturg i reżyser teatralny. Dorastał w Algierii. Jeden z najwybitniejszych intelektualistów XX wieku, przedstawiciel egzystencjalizmu ateistycznego w literaturze, choć sam nie uważał się za egzystencjalistę. Autor m.in. Dżumy, Kaliguli, Obcego i Upadku. Laureat literackiej Nagrody Nobla (1957) za całość dzieła rzucającego światło na problemy, które nasze dni stawiają przed świadomością ludzką. Zginął w wypadku samochodowym.
